Łowienie feederem w rzece.

Feeder to jedna na najskuteczniejszych metod wędkowania i zarazem jedna z najprostszych metod wędkarstwa niewymagająca od wędkarza dziesiątek różnego rodzaju przynęt oraz dużego ekwipunku. Prostota tej metody a zarazem jej skuteczność zdobywa coraz większe rzesze fanów na całym świecie.

Wędka (feeder) stosowana do łowienia w rzece powinna być odpowiednio mocna i mieć odpowiednio duży ciężar wyrzutu. Najlepsze i najbardziej uniwersalne są kije w przedziale 110-140g wyrzutu na pewno sprawdzą się na każdej rzece. Oczywiście w zależności od prądu wody dostosowujemy szczytówkę im większy uciąg tym sztywniejsza końcówka (szczytówka). Kołowrotek do feedera powinien być odpowiednio mocny i z precyzyjnym hamulcem.

Podczas łowienia feederem (tzw. metoda gruntowa lub drgającej szczytówki) najpierw musimy dokładnie zbadać dno łowiska, w którym chcemy łowić. Najpierw zakładamy ciężarek (oliwkę) o gramaturze 30-60g (ciężar zależny od siły prądu rzeki oraz jej głębokości) i obrzucamy miejsce łowienia. Po opadnięciu ciężarka na dno podciągamy go w swoim kierunku sprawdzając czy na dnie rzeki nie ma zawad. Całą czynność powtarzamy kilkukrotnie rzucając zestawem z oliwką, co kilka metrów w lewo i prawo oraz dalej i bliżej. Po sprawdzeniu miejsca nęcenia i stwierdzając, że nadaje się do łowienia przystępujemy do gruntowania stanowiska. W rzece ważną sprawą jest znalezienie odpowiedniej rynny, w której gromadzą się ryby. Musimy ponownie obrzucać miejsce, w którym chcemy łowić. Jeżeli łowimy z brzegu rzeki rzucamy ciężarkiem w taki sposób, aby zestaw opadał za każdym rzutem o miej więcej metr dalej. Robimy to w następujący sposób. Rzucamy orientacyjnie kilka, kilkanaście razy rzucając dalej o metr do przodu. W momencie uderzenia ciężarka o wodę przytrzymujemy żyłkę, aby nie wysnuwała się z kołowrotka. Od mometu uderzenia zestawu o wodę zaczynamy równomiernie odliczać. Po opadnięciu obciążenia na dno kończymy odliczanie. Czynność tą powtarzamy do momentu, kiedy to wysądujemy najgłębszą część łowiska (najdłuższy czas opadania ciężarka). W miarę zgromadzonego doświadczenia ta czynność będzie nam przychodziła łatwiej.

Łowiąc z tzw. główki – rynny szukamy rzucając w lewo i prawo, bliżej i dalej. Kiedy już znajdziemy naszą rynnę koniecznie po opadnięciu naciągniętego (przytrzymanego) zestawu żyłką zakładamy na klips kołowrotka (jest to bardzo ważna czynność, która pozwoli nam perfekcyjnie każdorazowo podać zestaw w to samo wysondowane miejsce, czyli naszą rynnę).

Kolejną rzeczą jest dopasowanie odpowiedniego koszyka (obciążenia). Sekretem skutecznego łowienia zestawem gruntowym w rzece jest dopasowanie możliwie najmniejszego obciążenia, które mimo naporu nurtu utrzyma przynętę w miejscu. Ryba, która wówczas bierze przynętę zaburza delikatna równowaga sił, ciężarek lub koszyk delikatnie przesuwa się przekazując branie na szczytówkę. Koszyk, ciężarek musi mieć odpowiedni ciężar tak, aby nurt rzeki nie ściągał nam go z miejsca nęcenia i łowienia. Zakładaj koszyki, ciężarki stopniowo zwiększając ich wagę, aż do momentu, kiedy to prąd rzeki nie będzie go znosił. Kiedy już udało nam się dopasować gramaturę koszyka zanetowego możemy przystąpić do montażu naszego zestawu. Poniżej przedstawiam kilka opcji zestawu na rzekę.

W rzekach możemy stosować różne rodzaje koszyków zanętowych.

Koszyki na durzy nurt powinny być kwadratowe lub trójkątne dzięki tym kształtom lepiej utrzymują się na rwącym dnie rzeki. Na rzeki o mniejszym nurcie możemy stosować koszyki okrągłe. Zadaniem koszyków zanętowych jest dostarczenie zanęty w pobliże przynęty, która leży na dnie. Na wolno płynących, głębokich odcinkach rzek, w których występują leszcze można zastosować otwarty koszyk znętowy. W rzekach również dobrze sprawdzaj się koszyki zamknięte do robaków. Robaki w wolny sposób uwalniają się z koszyka.

Po montażu zestawu możemy przystąpić do nęcenia wstępnego. Bardzo ważną rzeczą jest rzucanie zestawu w to samo miejsce. O ile odległość wytycza nam zablokowana żyłka na klipsie kołowrotka to kierunek rzutu najlepiej obrać w następujący sposób. Obieramy sobie punkt po drugiej stronie rzeki i rzucamy na niego może to być drzewo, budynek lub inny charakterystyczny punkt. Pamiętamy, że wędkę zawsze przy rzucie trzymamy pionowo oraz w osi naszego ciała (nie wyznacznikiem osi jest nasz nos). Na pewno z czasem ta czynność będzie automatyczna. Podczas wstępnego nęcenia rzucamy kilkanaście koszyków zanęty w tym momencie najlepiej nie mieć założonego przyponu z hakiem, jeżeli już go zamatowaliśmy to niezakładany na hak przynęty. Po opadnięciu koszyka na dno z zanętą odczekujemy około 30 sekund, po czym energicznie podrywamy 2-3 razy koszyk z dna „wytrzepując” zanętę.

Ważnym elementem łowienia feederm w rzece jest odpowiednie ustawienie wędki tak, aby szczytówka dobrze sygnalizowała nam brania ryb. Kąt żyłki względem końcówki wędziska powinien wynosić od konta prostego do delikatnie rozwartego. Wędkę przy silnym nurcie ustawiamy jak najbardziej w pionie, aby żyłka znajdująca się w wodzie stawiała jej jak najmniejszy opór. W rzekach z małym prądem możemy wędzisko ustawić boczenie.